نداشتن تو یعنی اینکه دیگری تو را دارد.
نمی دانم نداشتنت سخت تر است؛
یا تحمل اینکه دیگری تو را داشته باشد!!
گاهی سخت می شود …
دوستش داری و نمی داند
دوستش داری و نمی خواهد
دوستش داری و نمی آید
دوستش داری و سهم تو از بودنش
فقط تصویری است رویایی در سرزمین خیالت
دوستش داری و سهم تو
از این همه ، تنهایی است ....
زمان ! به من آموخت که :
دست دادن معنی رفاقت نیست ...
بوسیدن قول ماندن نیست ...
و عشق ورزیدن ضمانت تنها نشدن نیست ...
هر که آید گوید:
گریه کن، تسکین است
گریه آرام دل غمگین است
چند سالی است که من می گریم
در پی تسکینم
ولی ای کاش کسی می دانست
چند دریا
بین ما فاصله است
من و آرام دل غمگینم
دیگر بوی بهار هم سرحالم نمی کند
چیزی شبیه گریه زلالم نمی کند
آه ای خدا مرا به کبوتر شدن چکار ؟
وقتی که سنگ هم رحمی به بالم نمی کند
کاش بودی و دلم تنها نبود
تا اسیر غصه ی فردا نبود
کاش بودی تا برای قلب من
زندگی اینگونه بی معنا نبود
بودنم را هیچ کس باور نداشت
هیچکس کاری به کار من نداشت
بنویسید بعد مرگم روی سنگ
با خطوطی نرم زیبا و قشنگ
آنکه خوابیده در این گور سرد
بودنش را هیچ کس باور نکرد
ترسم که تو هم یار وفادار نباشی
عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی
من از غم تو هر روز دوصد بار بمیرم
تو از دل من هیچ خبردار نباشی
بسم الله الرحمن الرحیم
والصلاه والسلام علی سیدنا محمد وعلی آله وصحبه وسلم
شیعیان ادعا می کنند که امامت علی رضی الله تعالی عنه در قرآن آمده است و استناد می کنند به آیه 55 سوره مائده
(إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ )
(ولى شما تنها خدا و پيامبر اوست و كسانى كه ايمان آوردهاند همان كسانى كه نماز برپا مىدارند و در حال ركوع زكات مىدهند)
وادعا می کنند که این آیه در مورد امامت علی رضی الله عنه وقتی که انگشتر خود را به سائلی صدقه داد واین کذبی بیش نیست به اتفاق اهل علم که در ادامه برسی می شود.
1.سیاق آیه هرکس آیات قبلی یعنی از آیه 51 تا 55 را بخواند می فهمد که خداوند در مورد یهودونصاری صحبت می کند ومسلمانان را از پذیرش دوستی ونصرت آنان نهی می کند
آیه 51 سوره مائده(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاء بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ)
(در این آیه خداوند تعالی ما را نهی می کند از دوستی یهود ونصاری واینکه آنها را به عنوان اولیاء نگیریم)
سپس در آیه 55 می فرماید*همانا نصرت دهنده و یاور شما الله و رسولش و مومنان هستند آنها را به دوستی بگیرید*
پس سیاق ایه در مورد خلافت وامامت الهی نمی باشد بلکه فقط در مورد عدم تولی یهود ونصاری است و سفارش به مسلمین که تنها ولی شان الله ورسولش ومومنان هستند و اینکه باید آنها را به دوستی گرفته ویاری کنیم
اما با این همه باز شیعه استناد می کند که نخیر این ایه در مورد امامت علی رضی الله عنه می باشد ودر این مورد که ایشان خاتم خود را صدقه دادند روایت داریم
اما پاسخ.شان نزول آیه طبق اتفاق مفسرین واقوال صحیح در مورد حضرت عباده بن صامت رضی الله تعالی عنه و منافق عبد الله بن سلول است
واین در تفاسیر معتبر مانند طبری وقرطبی وابن کثیر ثابت شده
واما روایاتی که در مورد صدقه دادن خاتم توسط حضرت علی آمده کلا ضعیف ومضطرب هستند وامام ابن کثیر در تفسیر خود تمام طرق آن را برسی کرده که ما اشاره می کنیم
(إِنَّمَا وَلِيّكُمْ اللَّه وَرَسُوله ” الْآيَة نَزَلَتْ فِي عَلِيّ بْن أَبِي طَالِبٍ عَبْدُ الْوَهَّابِ بْنُ مُجَاهِدٍ لَا يُحْتَجّ بِهِ . وَرَوَاهُ اِبْن مَرْدُوَيْهِ عَنْ طَرِيق سُفْيَان الثَّوْرِيّ عَنْ أَبِي سِنَان عَنْ الضَّحَّاك عَنْ اِبْن عَبَّاس قَالَ كَانَ عَلِيّ بْن أَبِي طَالِب قَائِمًا يُصَلِّي فَمَرَّ سَائِل وَهُوَ رَاكِع فَأَعْطَاهُ خَاتَمه فَنَزَلَتْ ” إِنَّمَا وَلِيّكُمْ اللَّه وَرَسُوله ” الْآيَة . الضَّحَّاك لَمْ يَلْقَ اِبْن عَبَّاس وَرَوَى اِبْن مَرْدُوَيْهِ أَيْضًا عَنْ طَرِيق مُحَمَّد بْن السَّائِب الْكَلْبِيّ وَهُوَ مَتْرُوك عَنْ أَبِي صَالِح عَنْ اِبْن عَبَّاس قَالَ خَرَجَ رَسُول اللَّه – صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ – إِلَى الْمَسْجِد وَالنَّاس يُصَلُّونَ بَيْن رَاكِع وَسَاجِد وَقَائِم وَقَاعِد وَإِذَا مِسْكِين يَسْأَل فَدَخَلَ رَسُول اللَّه – صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ – فَقَالَ أَعْطَاك أَحَد شَيْئًا ؟ قَالَ نَعَمْ قَالَ مَنْ ؟ قَالَ ذَلِكَ الرَّجُل الْقَائِم قَالَ ” عَلَى ” أَيِّ حَالٍ أَعْطَاك ؟ قَالَ وَهُوَ رَاكِعٌ قَالَ وَذَلِكَ عَلِيّ بْن أَبِي طَالِب قَالَ فَكَبَّرَ رَسُول اللَّه عِنْد ذَلِكَ وَهُوَ يَقُول مَنْ ” يَتَوَلَّ اللَّه وَرَسُوله وَاَلَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْب اللَّه هُمْ الْغَالِبُونَ ” وَهَذَا إِسْنَاد لَا يُقْدَح بِهِ ثُمَّ رَوَاهُ اِبْن مَرْدُوَيْهِ مِنْ حَدِيث عَلِيّ بْن أَبِي طَالِب رَضِيَ اللَّه عَنْهُ نَفْسه وَعَمَّار بْن يَاسِر وَأَبِي رَافِع وَلَيْسَ يَصِحّ شَيْء مِنْهَا بِالْكُلِّيَّةِ لِضَعْفِ أَسَانِيدهَا وَجَهَالَة رِجَالهَا)
همانطور وه می بینیم امام ابن کثیر تمام اسناد این روایات را برسی کرده و هیچ کدام آنها به دلیل ضعف اسانید و جهالت راویان آن به صحت نرسیده است
قول بقیه محدثین در مورد این روایات
1 – نزلت هذه الآية على رسول الله صلى الله عليه وسلم { إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة وهم راكعون } فخرج رسول الله صلى الله عليه وسلم ودخل المسجد والناس يصلون بين راكع وقائم فصلى فإذا سائل قال يا سائل أعطاك أحد شيئا فقال لا إلا هذا الراكع لعلي أعطاني خاتما
الراوي: علي بن أبي طالب المحدث: الحاكم – المصدر: معرفة علوم الحديث – الصفحة أو الرقم: 164
خلاصة حكم المحدث: تفرد به الرازيون عن الكوفيين
——————————————————————————–
2 – علي قائد البررة ، وقاتل الكفرة ، فمنصور من نصره ، ومخذول من خذله . أما إني صليت مع رسول الله صلى الله عليه وسلم يوما صلاة الظهر ، فسأل سائل في المسجد ، فلم يعطه أحد شيئا ، فرفع السائل يده إلى السماء ، وقال : اللهم إنك تشهد أني سألت في مسجد رسول الله صلى الله عليه وسلم فلم يعطني أحد شيئا ، وكان علي راكعا ، فأومأ بخنصره اليمنى ، وكان متختما فيها ، فأقبل السائل حتى أخذ الخاتم ، وذلك بعين النبي صلى الله عليه وسلم . فلما فرغ من صلاته رفع رأسه إلى السماء ، وقال : اللهم إن موسى سألك وقال { رب اشرح لي صدري * ويسر لي أمري * واحلل عقدة من لساني * يفقهوا قولي * واجعل لي وزيرا من أهلي * هارون أخي * اشدد به أزري * وأشركه في أمري } [ سورة طه : 25 – 32 ] فأنزلت عليه قرآنا ناطقا : { سنشد عضدك بأخيك ونجعل لكما سلطانا فلا يصلون إليكما بآياتنا } [ سورة القصص : 35 ] اللهم وأنا محمد نبيك وصفيك ، اللهم فاشرح لي صدري ، ويسر لي أمري ، واجعل لي وزيرا من أهلي ، عليا أشدد به ظهري . قال أبو ذر : فما استتم كلام رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى نزل عليه جبريل من عند الله فقال : يا محمد اقرأ قال : وما أقرأ ؟ قال : اقرأ { إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة وهم راكعون }
الراوي: أبو ذر الغفاري المحدث: ابن تيمية – المصدر: منهاج السنة – الصفحة أو الرقم: 7/5
خلاصة حكم المحدث: كذب وباطل
——————————————————————————–
3 – كان علي بن أبي طالب يصلي فمر سائل فأعطاه خاتمه فنزلت { إنما وليكم الله ورسوله . . . } الآية
الراوي: عبدالله بن عباس المحدث: الزيلعي – المصدر: تخريج الكشاف – الصفحة أو الرقم: 1/409
خلاصة حكم المحدث: فيه انقطاع فإن الضحاك لم يلق ابن عباس [ وله طرق أخرى ]
——————————————————————————–
4 – عن ابن عباس في قوله { إنما وليكم الله ورسوله } الآية نزلت في علي بن أبي طالب
الراوي: مجاهد المحدث: ابن كثير – المصدر: تفسير القرآن – الصفحة أو الرقم: 3/130
خلاصة حكم المحدث: فيه عبد الوهاب بن مجاهد لا يحتج به
——————————————————————————–
5 – عن سلمة قال تصدق علي بخاتمه وهو راكع فنزلت { إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة وهم راكعون }
الراوي: سلمة بن كهيل المحدث: ابن كثير – المصدر: البداية والنهاية – الصفحة أو الرقم: 7/371
خلاصة حكم المحدث: لا يصح
——————————————————————————–
6 – دخلت على رسول الله صلى الله عليه وسلم وهو نائم أو يوحى إليه وإذا حية في جانب البيت فكرهت أن أقتلها فأوقظه فاضطجعت بينه وبين الحية فإن كان شيء كان بي دونه فاستيقظ وهو يتلو هذه الآية { إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا } الآية قال الحمد لله فرآني إلى جانبه قال ما أضجعك هاهنا قلت لمكان هذه الحية قال قم إليها فاقتلها فقتلتها فحمد الله ثم أخذ بيدي فقال يا أبا رافع سيكون بعدي قوم يقاتلون عليا حق على الله تعالى جهادهم فمن لم يستطع جهادهم بيده فبلسانه فمن لم يستطع بلسانه فبقلبه ليس وراء ذلك شيء
الراوي: أبو رافع مولى رسول الله المحدث: الهيثمي – المصدر: مجمع الزوائد – الصفحة أو الرقم: 9/137
خلاصة حكم المحدث: فيه محمد بن عبيد الله بن أبي رافع ضعفه الجمهور ووثقه ابن حبان ويحيى بن الحسين بن الفرات لم أعرفه وبقية رجاله ثقات
——————————————————————————–
7 – وقف على علي بن أبي طالب رضي الله عنه سائل وهو راكع في تطوع فنزع خاتمه فأعطاه السائل فأتى رسول الله صلى الله عليه وسلم فأعلمه بذلك فنزلت على رسول الله صلى الله عليه وسلم هذه الآية { إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة وهم راكعون } فقرأها رسول الله صلى الله عليه وسلم ثم قال من كنت مولاه فعلي مولاه اللهم وال من والاه وعاد من عاداه
الراوي: عمار بن ياسر المحدث: الهيثمي – المصدر: مجمع الزوائد – الصفحة أو الرقم: 7/20
خلاصة حكم المحدث: فيه من لم أعرفهم
——————————————————————————–
8 – وقف على علي بن أبي طالب سائل ، وهو راكع في صلاة تطوع فنزع خاتمه فأعطاه السائل ، فنزلت : { إنما وليكم الله ورسوله } . الآية
الراوي: عمار بن ياسر المحدث: السيوطي – المصدر: لباب النقول – الصفحة أو الرقم: 117
خلاصة حكم المحدث: إسناده فيه مجاهيل وله شواهد يقوي بعضها بعضا
——————————————————————————–
9 – نزلت هذه الآية على رسول الله صلى الله عليه وسلم : { إنما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة وهم راكعون } ، فخرج رسول الله صلى الله عليه وسلم ودخل المسجد ؛ والناس يصلون بين راكع وقائم يصلي ؛ فإذا سائل ، قال : يا سائل ! أعطاك أحد شيئا ؟ فقال : لا ؛ إلا هذا الراكع – لعلي – أعطاني خاتما
الراوي: علي بن أبي طالب المحدث: الألباني – المصدر: السلسلة الضعيفة – الصفحة أو الرقم: 4921
خلاصة حكم المحدث: منكر
نتیجه اینکه این مسئله از لحاظ روایت و قیاس آیات صحیح نمی باشد و باطل است
مشکل بعدی اینکه آیه خطاب جمع است وحضرت علی رضی الله عنه مفرد
آیه می گوید(والذین آمنوا)اما علی رضی الله تعالی عنه مفرد است
اگر در جواب بگویند این نشانه تعظیم وتکریم است.می گوییم مقام رسول الله صلی الله علیه وسلم از حضرت علی رضی الله تعالی عنه بالاتر است پس چرا در هیچ جای قرآن رسول الله را بصورت جمع خطاب نکرده اند
رسول الله فقط بدین صورت (یا ایها النبی)و (یا ایها الرسول)خطاب شده اند
مسئله بعدی معنای (ولی)چیست
بسیار قبیح است که انسان در این آیه ولی را به حاکم وامیر یا خلیفه معنی کند زیرا معنی ایه عوض شده و می شود(همانا امیر وخلیفه شما الله و رسولش ومومنان هستن)واین را هیچ عقلی قبول نمی کند.
بلکه معنی اصلی نصرت دهنده ویاری کننده است وهمانطور بعضی از اهل علم بر اولی واحق معنی کرده اند همانطور که در سوره احزاب آیه 6 در مورد رسول الله وامهات مومنین می فرماید(النبی اولی بالمومنین من انفسهم وازواجه امهاتهم)
و همینطور ولایه با فتحه به معنای نصرت است و معنی آن به حاکم وخلیفه جهلی بیش نیست و خداوند قرآن بارها در مورد نصرت ویاری صحبت می کند
إِنَّ وَلِيِّيَ اللَّهُ الَّذِي نَزَّلَ الْكِتَابَ وَهُوَ يَتَوَلَّى الصَّالِحِينَ” (لأعراف:196 )
” قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنَا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ ” (سـبأ:41 )
وهمه اینها معنای نصرت دهنده ویاور می دهد ونه اینکه الله تعالی خلیفه ویا امام است.
سیاق آیات معنی(ولی را بیان می کند)
در ابتدا گفتیم که آیه 51 از سوره مائده در مورد نهی از دوستی یهود نصاری سخن می گوید ودر آیه 55 به وضوح بیان می کند چه کسانی دوست ونصرت دهنده ما هستند
ودر ایه 56 می فرماید*وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ*
(هرکس الله و رسولش ومومنین را نصرت دهد وآنها را به عنوان ناصر و اولی به حق برای خود بگیرد قطعا پیروز است)
و وقتی آیه 51 و56 را مقایسه کنیم خداوند ما نهی می کند از تولی کفار
در آیه 51 می فرماید (ومن یتولوهم منکم فاولئک منکم)ودر آیه 56 می فرماید(ومن یتول الله و رسوله والذین آمنوا)
ودر آیه 56 برای ما بیان می کند تولی چه کسانی را باید داشته باشیم پس طبق قیاس آیات اصلا ربطی به امامت به نص الهی ندارد.
ومنظور از این تولی محبت ونصرت است ونه اینکه یهود ونصاری را حاکم و خلیفه خود نگیرید بلکه منظور نصرت ویاری است و فرق است بین تولی و امارت وحتی خود شیعه اصلی به نام تولی وتبری دارند یعنی دوستی اهل بیت و محبتشان وبغض دشمنانشان.
مسئله بعدی ایا امارت مهم است یا موالاه
الله تعالی در قرآن هرگز به وجوب ولایت امر تا کیید نکرده اند آنقدر که در مورد موالات و وجوب نصرت ومودت بین مومنین صحبت کرده اند
وحکم وامارت از مسائل دنیوی هست که هر بلاد کافر یا اسلامی استفاده می کنندو این ضروریات حیاتشان است وخداوند در قرآن امارت مسلمین را واجب ندانسته وبرای آن عقوبت تعیین نکرده است اما در مورد موالاه بین مومنین تاکیید نموده است بریا مثال
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ آوَواْ وَّنَصَرُواْ أُوْلَئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَلَمْ يُهَاجِرُواْ مَا لَكُم مِّن وَلاَيَتِهِم مِّن شَيْءٍ حَتَّى يُهَاجِرُواْ وَإِنِ اسْتَنصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ إِلاَّ عَلَى قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ.انفال 72
كسانى كه ايمان آورده و هجرت كردهاند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نمودهاند و كسانى كه [مهاجران را] پناه دادهاند و يارى كردهاند آنان ياران يكديگرند و كسانى كه ايمان آوردهاند ولى مهاجرت نكردهاند هيچ گونه خويشاوندى [دينى] با شما ندارند مگر آنكه [در راه خدا] هجرت كنند و اگر در [كار] دين از شما يارى جويند يارى آنان بر شما [واجب] است مگر بر عليه گروهى باشد كه ميان شما و ميان آنان پيمانى [منعقد شده] است و خدا به آنچه انجام مىدهيد بيناست
ودر سوره توبه 71
وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ.
و مردان و زنان با ايمان دوستان يكديگرند كه به كارهاى پسنديده وا مىدارند و از كارهاى ناپسند باز مىدارند و نماز را بر پا مىكنند و زكات مىدهند و از خدا و پيامبرش فرمان مىبرند آنانند كه خدا به زودى مشمول رحمتشان قرار خواهد داد كه خدا توانا و حكيم است (71)
والله تعالی عاجز از بیان آنچه که می خواهد نیست
اگر منظور الله تعالی موالاه ویا به زعم شیعه امارت وامامت شخص واحدی بود می توانست بگوید (والذی آمن)بجای (والذین آمنوا)
همانطور که خداوند در مورد مومن آل فرعون می گوید
وَقَالَ الَّذِي آمَنَ يَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشَادِ غافر 38
و آن كس كه ايمان آورده بود گفت اى قوم من مرا پيروى كنيد تا شما را به راه درست هدايت كنم
در این ایه خداوند از ایمان مومن ال فرعون سخن می گوید و صیغه مفرد بکار می برد زیرا فرد مشخص است و اگر در سوره مائده ایه 55 منغور فقط علی رضی الله تعالی عنه بود باید همینطور بیان می کرد.
مسئله بعدی انما در ایه است
خود شیعه هم اعتراف دارند انما حصر است یعنی انحصار داشتن به شخصی یا چیزی بدون افراد دیگر ویا چیزهای دیگر
مثلا خداوند می فرماید(انما الهکم الله الذی لا اله الا هو)(خدای شما فقط الله است که جز او معبودی نیست)
اینجا انما آمده وحصر است یعنی معبود فقط الله است ولاغیر فقط او منحصر به او
ودر ایه 55 سوره المائده هم در ابتدا امامیه آمده واگر معنی ایا را بر فرض شیعه بگیریم می شود(فقط امام وخلیفه شما الله و رسولش وعلی هستند)
واین < ل مذهب شیعه باطل می کند زیرا اگر امامت الهی فقط منحصر به علی شود بقیه 11تن از فرزندان او بی بهره خواهد ماند زیرا ایه حصر است وفقط مربوط به علی ونه بقیه امامان شیعه. ومسئله بعدی صدقه دادن انگشتر شیعه ادعا می کنند که حضرت علی وقتی انگشتر خود صدقه داده ای آیه 55 مائده نازل شد واین درست نمی باشد زیرا آیه از زکان فرض صحبت می کند ونه صدقه و جای زکات وبه زعم شیعه صدقه در میان نماز نیست بکه خارج از نماز است و همینطور منظور از (راکعون) رکوع در نماز نمی باشد بلکه یعنی خشوع و خضوع است همانطور که خداوند در مورد وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ الرحمن آیه 6 ودر اینجا هم معنی خضوع است ونه اینکه درخت و ستاره رکوع وسجود می کنند. وحتی خود علمای شیعه اعتراف دارند در این مورد بحار الأنوار - العلامة المجلسي ج 24 ص 395 ( و اركعوا مع الراكعين ) تواضعوا مع المتواضعين لعظمة الله عزوجل في الانقياد لاولياء الله محمد نبي الله وعلي ولي الله والائمة بعدهما سادات أصفياء الله بحار الأنوار - العلامة المجلسي ج 66 ص 342 " واركعوا مع الراكعين " أي تواضعوا مع المتواضعين لعظمة الله في الانقياد لاولياء الله ، ومسئله بعدی حکم وامارت نیاز به وصیت الله تعالی ندارد یعنی اینکه خداوند کسی را به عنوان حاکم انتخاب کند مانند انبیاء الله بلکه به هر که خواهد ملک می دهد واز هرکه هم خواهد پس می گیرد همانطور که می فرماید قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ " (آل عمران:26 ) وسوال آخر اینکه شیعه در اذان شهادت مید هد علی ولی الله معنای این ولی چیست آیا معنای آن والی و امیر وحاکم است اگر بگویند بله که این کفر است و علی حاکم خدای خود شده واگر بگویند منظور قرب و محبت است که ادعایشان باطل می شود و اینچیزی هست که ما از اول بیان کردیم وصل الله نبینا محمد وآله وصحبه
